Ostatnia droga Janiny, Elżbiety Prokopowicz - nauczycielki i dyrektorki "Czarnieckiego"
Janinę, Elżbietę Prokopowicz pamiętają uczniowie z Dąbia, Bebelna i Włoszczowy. Ona znała ich doskonale - wszystkie talenty, słabości i losy. – Do pracy w przedszkolu i szkole podstawowej w Bebelnie przyszła w 1970 roku. - Pracowała u nas siedem lat. Byłem jej uczniem. Przez całe lata nie potrafiłem się przyznać do tego, że stłukłem portret Elizy Orzeszkowej. Zrobiłem to dopiero na jakimś jubileuszu szkoły, po wielu latach. Nie mogła uwierzyć, że to ja – wspomina Jerzy Suliga, obecny dyrektor placówki. Lubiła Bebelno, wiejskie obyczaje i tradycje. Często wracała we wspomnieniach do swoich młodych lat. Sama pochodziła z Woli Wiśniowej, znała więc problemy wsi. Potrafiła im zaradzić. Ze szkołą średnią przy ulicy Koniecpolskiej związana była od 1976 roku, kiedy to w ówczesnym Zespole Szkół Rolniczych rozpoczęła pracę jako nauczyciel języka polskiego. – Pani Dyrektor, na Koniecpolskiej dzwonek ogłasza lekcje! Mieliśmy szczęście, żeśmy Panią znali i mogli z Panią pracować - żegnał dziś swoją szefową obecny dyrektor już Zespołu Szkół nr 2 im. Hetmana Stefana Czarnieckiego - Marek Ledwoch.
W latach 1990-1997 Janina Elżbieta Prokopowicz pełniła funkcję wicedyrektora szkoły, a przez kolejne 10 lat - do 2007 roku była dyrektorem placówki. Od wejścia było wiadomo, że jest, właśnie idzie i z każdym krokiem mówi do kogoś innego: „buty wytrzyj!”, „wyspałeś się?”, „co ty jesteś taki zadowolony, zaraz się przekonamy czy masz powody”, „stoicie jak słupy, a dzwonek był!”, „wy myślicie o maturze, czy bujacie w obłokach?!”. W ciągu kilku minut była niemal wszędzie - od kuchni, przez internat, aż po pokój nauczycielski. Żywioł, energia, prawie atom. Do historii przeszły apele szkolne, na których Pani Dyrektor po kolei wyliczała „grzeszki” i wybryki. Uczniów szybko rozgrzeszała, ale ich wychowawców wolniej. Kiedy mówiła, że "człowiek tylko gardło zdziera i tyle z tego ma", wiadomo było, że bez szkoły nie może żyć". - Trudno uwierzyć, że tak szybko odeszła - mówili dziś podczas uroczystości pogrzebowych współpracownicy, znajomi, sąsiedzi. Przyszli licznie, zaskoczeni tak nagłym odejściem sąsiadki, koleżanki, kuzynki. - Janinę Elżbietę Prokopowicz żegnają dziś rzesze uczniów - mówił w homilii ks. Karol Stawowczyk. Proboszcz parafii bł. Józefa Pawłowskiego ks. kan. Leszek Dziwosz przywołał słowa z Pieśni III Horacego "Wybudowałem pomnik": „Non omnis moriar” (nie wszystek umrę). – Janina Elżbieta Prokopowicz zostanie zapamiętana przez każdego inaczej, każdy z nas ma osobiste wspomnienia. I niech one w nas zostaną - podkreślił.
Lubiła być wszędzie pierwsza, dominować, przewodzić. Do wielu spraw podchodziła z humorem, ale do zawodu nauczyciela serio. I tu nie pozwoliła sobie odebrać prymatu. Była pierwszym dyplomowanym nauczycielem w powiecie włoszczowskim i od 2001 roku ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej wchodzącym w skład komisji egzaminacyjnych i kwalifikacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy.
Janina, Elżbieta Prokopowicz była niezwykle aktywna na wielu płaszczyznach życia społecznego. Pełniła funkcję prezesa ogniska ZNP i członka Rady Społecznej Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Modliszewicach. Wielokrotnie doceniana i nagradzana zarówno na szczeblu lokalnym, wojewódzkim jak i ogólnokrajowym. Odznaczona między innymi Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (każdego roku młodzież musiała odwiedzać Czarncę, doprowadziła do nadania szkole imienia Hetmana Stefana Czarnieckiego), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą odznaką ZNP i odznaką Zasłużony dla Rolnictwa.
Zmarła 27 grudnia, w wieku 72 lat. Spoczęła na cmentarzu parafialnym we Włoszczowie.
Iwona Boratyn, rzecznik prasowy UG Włoszczowa
